-
ویژگی های جامعه منتظر ظهور منجی
بشر از روزی كه پا به عرصه گیتی نهاده در آرزوی یك زندگی اجتماعی خوش و سعادت‌بخش است، و در راه رسیدن به آن تلاش و كوشش می‌كند و همیشه از جان و دل خواستار یك عصر درخشان و اجتماع صالحی است كه ظلم و تعدّی در آن نباشد....
ادامه مطلب ... -
امام ، پناه از شیطان
یکی از مهم ترین شؤون امام علیه السّلام که تأمین کننده‌ی اساسی ترین نیاز ما به ایشان است، ملجأ و پناه بودن امام علیه السّلام است...
ادامه مطلب ... -
عرصه‌های مشترک عامه و خاصه در موضوع مهدویّت
یکی از موارد اتفاقی بین شیعه و اهل سنّت در قضیه‌ی مهدویّت، اتفاق بر اصل آن است. امت اسلامی ـ به غیر از گروهی اندک از غربزدگان و روشنفکر نمایان مانند احمد امین مصری ـ بر این مسأله اتّفاق دارند که ...
ادامه مطلب ... -
زن منتظر و منتظر‌پروری
در طول تاریخ تشیع، یكی از نقش‌های بی‌بدیل زنان، دفاع از ولایت و تلاش برای حفظ این ارزش الهی بوده است، به ویژه در عصر غیبت كه تقریباً امكان ایفای نقش مردان برای دفاع از ولایت، به سبب اختناق شدید، كم‌رنگ بوده است، زنان، فعالانه برای حفظ فرهنگ مهدویت در جامعه نقش آفرینی كرده‌اند...
ادامه مطلب ... -
ما بی صاحب نیستیم !
آقای شیخ حیدرعلی مدرس اصفهانی فرمود: « یکی از مواقعی که من به حضور مقدس حضرت بقیة الله ارواحنا فداه ( یا یکی از اصحابشان ) مشرف شدم و ایشان را نشناختم، سالی بود که اصفهان بسیار سرد شد و نزدیک پنجاه روز آفتاب دیده نمی شد و مدام برف می بارید. سرما بحدی شد که نهرهای جاری یخ بسته بود. ...
ادامه مطلب ...
پیوندهای روزانه
حضرت ابو محمد امام حسن عسكرى علیه السلام آن حضرت نیز، همین صفت را داشته است كه بجا است این بحث را با بیان روایت شریفى كه در مجلّد دوازدهم بحار آمده به پایان بریم. مرحوم مجلسى رحمه الله به سند خود آورده كه: عباسیان و صالح بن على و گروهى از منحرفین از مسیر اهل بیت علیهم السلام بر صالح بن وصیف، هنگامى كه امام حسن عسكرى علیه السلام نزد او زندانى بود بر او وارد شدند و به او گفتند: بر آن حضرت سخت بگیر و در وضع او رفاه و آسایشى فراهم مكن. در جواب گفت: با او چكار كنم در حالى كه از بدترین افرادى كه توانسته ام بر او گماشته ام ولى آنان در نماز و عبادت به جایگاه بلندى رسیده اند. سپس آن دو نفر گماشته را احضار كرد و به آنها گفت: واى بر شما! درباره این شخص چه فكر مى كنید؟ گفتند: چه بگوییم درباره مردى كه روزش را روزه دار و شبش به عبادت مى گذرد، نه سخن مى گوید و نه غیر عبادت به كارى مشغول مى شود، هرگاه به ما نظرى بیفكند لرزه بر اندام ما افتد، و به طورى هیبت او در دلمان واقع شود كه خوددارى نتوانیم كرد. هنگامى كه عباسیان این گفتار را شنیدند با خوارى و سرافكندگى رفتند.[1] پی نوشت : [1]بحار الانوار: 308/50 درباره وبلاگ  اینجا آسمان ابری ست آنجا را نمی دانم اینجا هوایش بهاری نیست آنجا را نمی دانم اینجا عاشقا تنهایند آنجا را نمی دانم اینجا دل برای تو تنگ است آنجا را نمی دانم... مطالب اخیر
آرشیو وبلاگ نوای مهدوی این نوا را در وبلاگ خود پخش کنید: آمار وبلاگ
|
||