در روایات، محل زندگى، مركز بیت المال و محل تقسیم غنائم جنگى در زمان حضرت مهدى ارواحنا له الفداء، مسجد سهله ذكر شده است. [1]
مركز قضاوت حضرت
در روایات، مركز قضاوت حضرت مهدى ارواحنا له الفداء، مسجد اعظم كوفه ذكر شده است. [2]
جزیه
ابوبصیر از امام صادق علیه السلام پرسید: امام زمان ارواحنا له الفداء با اهل ذمه چه خواهد كرد؟ فرمود: مانند پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم با آنان پیمان می بندد، آنان هم با كمال خضوع، با دست خودشان جریه می پردازند. [3] جزیه، مالیاتى است كه از اهل ذمه یهود، نصارى و مجوس با در نظرگرفتن توانا و ناتوان بودن آن ها، گرفته می شود و در مقابل، از حمایت قانون برخوردار می شوند و مانند یك فرد مسلمان در پناه اسلام، آزاد زندگى می كنند، و آن مثل زكات و خراج و مالیات و غیره است كه از مسلمانان گرفته می شود در این حكم، اجحاف و ظلمی نیست و هر دولت براى اداره مملكت، از وصول مالیات ناگزیر است در اسلام، آن چه از اهل كتاب دریافت می شود به نام جزیه و آن چه از مسلمین اخذ می گردد به نام زكات و غیره خوانده شده است. پس از فتح مكه و درآمدن مردم فوج فوج به دین اسلام و سیطره مسلمانان به نحو كامل بر جزیرة العرب، خداوند پیغمبرش را به نبرد با اهل كتاب از یهود و نصارى امر فرمود:قاتلوا الذین لا یومنون بالله ..... من الذین اتوا الکتاب حتی یعطوا الجزیة عن ید و هم صاغرون. [4]
با اهل كتاب كه به ایمان به خدا و روز واپسین تن نداده و آن چه را كه خدا و رسول حرام كرده، حرام ندانند و به دین حق نگرایند، بجنگید تا گامی كه به دست خود، به حالت خوارى وذلت جزیه بپردازند. ابن كثیر گفته: این آیه در سال نهم هجرت، نازل گردید و تا آن روز پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم از اهل كتاب جزیه نگرفته بود. و چون این آیه فرود آمد، آن حضرت از نصاراى نجران و مجوس هجر و سپس از اهل ایله و اذرح و مردم اذرعات و جز آن ها از قبایل نصارى كه در اطراف جزیرة العرب سكونت داشتند، جزیه گرفت. [5]
پی نوشت ها :
[1] بحار الانوار ج 53، ص 11.
[2] بحارا لانوار ج 53، ص 11 الزام الناصب ص 7 1 2 ینا بیع الموده ج3 ص66.
[3] بحار الانوار ج 52 ص 376و 381.
[4] سوره توبه، 29.
[5] معارف و معاریف ج 4 ص 143.